پیشنهاد تحقیق: تحلیل مزایای برقراری عدالت اجتماعی در دسترسی به راه های روستایی با کیفیت

پیشنهاد تحقیق:

تحلیل مزایای برقراری عدالت اجتماعی در دسترسی به راه های روستایی با کیفیت

(با مطالعه موردی در مقیاس درون شهرستانی یا درون استانی)

این موضوع از مدت ها پیش مد نظرم بوده است. اجازه دهید با ذکر یک روند تاریخی مبتنی بر خاطرات من و خودتان این موضوع را بیشتر روشن کنم:

بیشتر ما در طول عمر دو، سه یا چهار دهه ای عمرمان، در دفعات متعددی از جاده های روستایی گذر کرده ایم. تقریبا همه موافقیم که مثلا اگر در سال های دهه ۶۰ یا حتی ۷۰ شمسی از یک جاده روستایی دورافتاده می گذشتیم، سطح جاده غالباً شوسه (شنی) بود. اگر دورافتادگی را معادل دسترسی کمتر به جاده های باکیفیت روستایی تعریف کنیم، روستاهای دورافتاده تر نوعاً قابلیت رشد اقتصادی کمتری داشتند؛ مردمشان فقیرتر بودند؛ امکانات آموزشی و بهداشتی در آنها کمتر بود؛ و سرانجام جوانان این سرزمین ها، اگر درس می خواندند، عمدتاً مهاجرت به شهر بود.

حال برگردیم به زمان حال: اگر جاده های دسترسی همان روستاهای «دورافتاده» به شهر، آسفالته، تعریض و ایمن سازی شده باشد، افزایش سطح رفاه اقتصادی و اجتماعی آن روستاها نسبت به آن گذشته فوق الذکر مشهود است؛ مهاجرفرستی کمتر، شعاع بازار بزرگتر (یعنی فواصل حمل محصولات روستا به بازار بیشتر از قبل شده)، بهداشت بهتر و نظایر آن.

این تغییر سطح رفاه، البته یک ادعاست که من در سطور فوق طرح نمودم و اثبات آن نیازمند تحقیق است.

هدف این تحقیق پیشنهادی، بررسی این ادعاست که آیا با برقراری عدالت اجتماعی در دسترسی روستاهای یک محدوده مورد مطالعه به جاده های ارتباطی باکیفیت تر، امکان نزدیک شدن به عدالت اقتصادی (مثلاً بهبود ضریب جینی متغیر درآمد سرانه) نیز فراهم می شود یا خیر؟ آیا از این طریق می توان شاهد کاهش مهاجرفرستی روستا به شهر بود؟ آیا می توان …؟

بقیه سوالات تحقیق و حواشی آن با خودتان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کد امنیتی * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.