آیا این شرط نمی‌تواند مانع ورود نخبگان علمی به این صنعت شود؟ و اساسا چرا چنین شروطی گذاشته‌اند؟ چرا شخصی با مدرک دکترای حمل و نقل نمی تواند مدیرعامل یک شرکت حمل و نقل جاده‌ای شود؟ “پاسخ برخی از اعضای گروه به این پرسش به شرح زیر است:امیر نظر داده است:
حمل و نقل بین المللی تلفیقی از علم و صنعت و هنر است. در تمامی دوره های قانونگذاری، مجلسیان و پس از آنها مجریان غافل از حقایق و وقایع آتی آسیاب چرخانده اند. در رویه گمرکی صادرات سوخت در ایران”بحث خوشنامی” داریم. به این معنا که تنها افرادی اجازه دارند که سوابق درستکاری آنها مستند شده باشد. در علوم نقلی و حوزوی
شرط ورود به دوره تحصیل خارج فقه و اصول معرفی چند تن از اساتید خوشنام و تایید طلبه متقاضی به عنوان صالح و عالم و عامل به دین می‌باشد. دکترای حمل و نقل برای ثبت سند با الزام داشتن هزاران تجربه و سیاست کاری برای گرداندن چرخ ترابری و نان رساندن به سفره جامعه شرط لازم و کاملی نیست.غلامحسین نظر داده است:
سوابق تجربى در ضوابط گذشته هم بوده است. البته برابر ضوابط، سوابق تجربى باید به تایید صنف مربوطه هم برسد البته خود این شرط مشکلاتى به وجود آورده است از این نظر که خیلى از صنوف از تایید سوابق متقاضى تصدى سمت مدیر عاملى استنکاف می کنند و متقاضیان در بلاتکلیفى بسر می برند.
امیر نظر داده است:
برای اشخاصی که در این عرصه هر روز را به شب می‌رسانند از نظر علم مدیریت منابع انسانی و لزوم رعایت حقوق انسانی بشر چه نسبت به مشتریان بیرونی و چه مشتریان درونی از قبیل کارمندان و همکاران، خلا بزرگی به چشم می خورد که باعث اصلی اتلاف منابع دیگر ملی است. سرچشمه های گل آلود را باید شست. درد آشنایی کیمیای مدیریت در کشور ماست.
محمد نظر داده است:
یک دکترای حمل و نقل جاده ای چه تجربه ای را باید کسب کند؟ و برای کسب این تجربه باید چکار کند و چند وقت منتظر بماند؟
غلامحسین نظر داده است:
ضوابط تاسیس شرکت ها در حال بازنگرى است و اهم مواردی که در نظر است مورد بازنگرى قرار گیرد حوزه فعالیت، کامیونها، محل فعالیت شرکت، و مدیر عاملى می باشند.
امیر نظر داده است:
در سطح مدیران کلان دکتر زیاد داریم اما امراض اقتصادی و… همچنان در حال تسری است. در همه ارکان تقنینی از لایحه و مصوبه تا اجرا نیاز به اشخاص مجرب و کارکرده است.
محمد نظر داده است:
طبق آیین نامه قدیم تا یک سال پیش نیاز به سابقه نداشت. البته این رویه درست نیست. من شاهد چند مورد بودم که کسانی باداشتن لیسانس و فوق نامربوط و نامرتبط و به خاطر سابقه کار مثلا به عنوان میول ای تی در یک شرکت حمل و یا منشی و تلفنچی شرکت در آزمون شرکت کردند و مجوز هم گرفتند و بلافاصله واگذار کردند و رفتند. این آیین نامه باید به وسیله اساتید و افراد با سابقه و متخصص بررسی و مجددا باز نویسی گردد.
معینی نظر داده است:
به نظر می رسد مدیر تحصیل کرده می تواند کمک بیشتری به سیستم شرکت های حمل و نقلی کند چرا که:
۱- بارها شاهد بوده ایم شرکت هایی که مدیر جوانی در راس گذاشته اند موفقیت های کمی نداشته اند.
۲- ورود تفکر جدید همواره راهگشای سیستم های سنتی بوده است.
۳- بیاییم تفکر و مدیران تحصیل کرده را در راس امور قرار دهیم البته در کنار ایشان می توان از افراد سابقه دار به عنوان مشاور کمک گرفت.
۴- چرا همواره تفکر این باشد که سنت و تجربه برتر از علم روز است آری سنت و تجربه مفید است اما نه در عصر حال که علم و دانش لحظه به لحظه در حال پیشرفت است، چرا همیشه ما می خواهیم در گذشته باشیم؟
محمد نظر داده است:
یکی از موارد مهمی که مورد بازنگری قرار می گیرد “حوزه فعالیت” ذکر شد، محدوده این حوزه از قبل در آیین نامه ها تعریف شده و به نظر اینجانب حوزه فعالیت به وجود آورنده مشکلات فعلی نیست، حوزه فعالیت را نمی توان چندان جابجا کرد و با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی کشور ما می توان با محدوده ای که برای آن تعریف شده در بخش های دیگری که موثرترند تغییرات را اعمال کرد. بنابراین ضمن اینکه از پیشنهاد های خوب در این زمینه استقبال می کنیم و نمی خواهیم در گذشته بمانیم، معتقدم به موارد دیگر باید توجه بیشتری بشو .
مطلب بعدی که اشاره شد، بحث کامیون ها بود، باتوجه به اهمیت حمل زمینی کامیون به عنوان وسیله حمل بسیار مهم است. ولی ارگان هاو سازمان ها و وزارتخانه های دیگر نیز در مورد کامیون دخیل هستند و بحث درمورد آن باید با حضور نمایندگان آنان صورت بگیرد. ولی مهم تر از کامیون راننده کامیون است که درحال حاضر کمبود آن مشهود است ( می توانید از کسانیکه در گیراین مشکل هستند سوال کنید).
سبحان نظر داده است:
به نظر می رسد ناکارآمدی آیین نامه موجود تاسیس شرکت های حمل جاده ای ناشی از چند علت است که یکی از مهم ترین این علل همانا بی ارتباطی با سرمایه گذاران و دل سوزان و فعالان منصف صنف حمل و نقل است. به هر حال هم در فضای تقنین و هم در حیطه اجرا ایراد و مشکل زیاد داریم اما به نظرم باید دنبال راه کار هم باشیم. البته نظر این حقیر این است که داشتن سابقه تجربی یک اصل خدشه ناپذیر است و هر متقاضی سمت مدیرعاملی باید از یک سطح سابقه حداقلی بهره مند باشد. اما شیوه احراز این سابقه باید اکنون قدری شفاف تر شود فی المثل آیا نمی توان داشتن ده سال سابقه بیمه ای در هر زمینه ای را جایگزین دو سال سابقه بیمه ای حمل و نقلی نمود؟ آیا به ازای داشتن مدرک هر مقطع تحصیلی دانشگاهی در برخی رشته ها مثل حمل و نقل و رشته های مشابه نمی توان یک سال از سابقه مورد نیاز کاست؟
محمد نظر داده است:
به نظرم از مقطع کارشناسی ارشد در رشته های نزدیک به صنعت حمل و نقل نباید شرط سابقه کار خواست. مثلا رشته های علوم اقتصادی
و بازرگانی.
سبحان نظر داده است:
اگر شخصی در شرکتی که دارای ناوگان کامیون بوده سابقه فعالیت داشته باشد نمی توان سابقه اش را حمل و نقلی فرض کرد؟ اگر فردی شخصا و برای مدت مثلا بیش از پنج سال مالک تعدادی کامیون مثلا بیش از پنج دستگاه بوده باشد نمی توان سابقه حمل و نقلی برای وی متصور بود؟
محمد نظر داده است:
برخی‌ها در شرکت های حمل نقل منشی، کارمند ساده و امثال اینها داشته ولی چون بیمه حمل و نقل پرداخت کرده دارای صلاحیت شناخته شده اند و بنده هم ده ها بار شاهد این اتفاق بوده ام.
سبحان نظر داده است:
صفت حمل و نقلی بودن را به شیوه های متنوع و گسترده ای می توان سنجید ولی آیین نامه برای رفع تکلیف فقط ساده ترین راه ممکن را در نظر گرفته است که همین ساده انگاری نیز باعث فرار شدید سرمایه از این صنعت شده است. باوجود این اراده مدیران ارشد سازمان راهداری برای انجام اصلاحات و استقبال از نظرات فعالان ستودنی است. ضمن این که برگزاری جلسه حضوری در سازمان و با حضور طیفی از فعالان این صنعت نیز کارگشاست.
محمد نظر داده است:
بنده برای سالها در حمل و نقل بین المللی کامیون داری کردم و در اواخر دهه ۷۰ و تا اواسط دهه ۸۰ مالک وگرداننده بیش از۲۰ دستگاه کامیون بودم، درآن زمان با این تصور که در مدیریت حمل و نقل دارای سابقه هستم پا به این عرصه گذاشتم ولی خیلی زود دریافتم فاصله زیادی با آنچه باید بود، دارم و تازه شروع کردم به آموزش. بنابراین بودن در فضای کامیونداری لازم هست ولی کافی نیست.
سبحان نظر داده است:
حمل و نقلی بودن فقط یکی از الزامات احراز صلاحیت مدیران عامل حمل و نقلی است و در کنار آن باید برای مدیر بودن هم وزنی قایل شد. شاید بد نباشد احراز صلاحیت مدیرعاملی از یک فرمول محاسبه شود که در آن چند متغیر و نه صرفا سابقه بیمه حمل و نقلی تاثیرگذار باشند و هر کدام هم وزنی داشته باشند. مثلا:
سابقه بیمه حمل و نقلی
سابقه عضویت هیات مدیره یا مدیرعاملی در هر نوع شرکت
سابقه مالکیت کامیون
سابقه فعالیت در شرکت های کامیون دار غیرحمل و نقلی
مدرک تحصیلی
نمره یک آزمون
فرض بفرمایید فرمول پیشنهادی عددی بین صفر تا صد را نتیجه دهد و مبنای آیین نامه این باشد که هر فرد متقاضی نمره اش بالای ۸۰ باشد.
محمد نظر داده است:
همچنین درجه بندی مدیران عامل هم ضروری است و برای تصدی مدیریت عامل شرکت های توانمند مدیران عامل حتما شرایط ویژه ای داشته باشند.
محمد نظر داده است:
به شرکت های کوچک ایرانی نگاه نکنید، اگر روزی حق مطلب ادا شود و شرکت های حمل و نقل درست تعریف شوند و آموزش هاو تعیین صلاحیت ها در مسیر صحیح بیفتد خواهیم دید که لیسانس و یا فوق در رشته های اقتصاد و بازرگانی تنها در بخش بازاربابی و فروش و مدیریت مالی شرکت های حمل و نقل می توانند فعال باشند. مدیریت در اینگونه شرکت ها مقوله ای جدا از اینهاست. به عنوان مثال و برای روشن شدن موضوع، زمانی برای انتخاب وزیر حمل و نقل در آلمان به نتیجه نرسیدند و پس از بررسی های زیاد مدیر شرکت حمل و نقل پان آلپینا را بهترین گزینه تشخیص دادند و ایشان را انتخاب کردند، ببنید مدیر شرکت حمل و نقل بین المللی دارای چه جایگاهی می تواند باشد، این به ما بستگی دارد که چگونه در این باره بیندیشیم و عمل کنیم. ما هم اکنون هم کسانی را با چنین قابلیت هایی داریم، منتها پستهای وزارت در کشورهایی مثل ما تخصصی نیست، سیاسی است.
بهمن زاده نظر داده است:
در ۴۰ سال گذشته حداقل سه مطالعه جامع حمل و نقل در کشور صورت گرفته که نمی دانم چرا هر بار مدیران حاکم بر حمل و نقل دولتی همه آنها و نتایج را بایگانی کردند؟؟
سالها قبل که با مقامات دولت انگلیس مذاکره جهت عقد موافقتنامه حمل و نقل داشتم آنها پس از تجربیات بسیار به این نتیجه رسیده اند که:
* مشکلات حمل و نقل همواره به صورت مناقصه به بخش خصوصی ارایه می شود و برنده مناقصه مکلف است از شروع مطالعه تا اجرای کامل نتیجه با پذیرش مسئولیت تام و تمام نسبت به مطالعه و راهیابی مشکل و پیاده سازی راهکار یافته در حوزه مشکل اقدام کند و درصورت عدم حصول نتیجه عملا چیزی عایدش نمی شود!!!؟
در حمل و نقل کشورمان بزرگترین معضل عدم استقلال حمل و نقل نهاد سیاستگذار است که متاسفانه پس از اندکی پیشرفت و تاسیس سازمان حمل و نقل و تلاش در جهت نهادینه کردن آن رئیس جمهور سابق دارای دکترای حمل و نقل مجددا بیل و کلنگ و ساخت و ساز و دخالت مجدد وزارتخانه در ساخت و ساز نه تنها در حوزه حمل و نقل و بلکه مسکن را حاکم نمود و بزرگان دیگری در این راستا الحق که تلاش کردند.